Bennekom-TOGR 1-0

Het verhaal van vorige week kan in feite ook deze week weer herschreven worden. Ook tegen Bennekom werd het weer het spel van de gemiste kansen, zeker in de eerste helft.

Op volle oorlogssterkte aantredend werd er in de eerste helft bij vlagen weer goed en snel gevoetbald. Dit resulteerde al in de tiende minuut in een werkelijk opgelegde kans voor Tony, toen na een schot van Miguel de keeper de bal los liet en Tony deze voor een leeg doel op nog geen meter afstand voor het intikken had. Tot ieders ontzetting schoot hij echter slechts tegen de lat, en in feite was Tony bij deze actie al uit de wedstrijd.

Dit zou verstrekkende gevolgen hebben, want de onzekerheid sloop er bij Tony in en toen hij enkele minuten later alleen kon doorgaan op de keeper, werd de bal tegen deze doelman aangeschoten en bij weer een uitval enkele minuten later sprong de bal op een knullige manier te ver van zijn voet, waardoor de doelman gemakkelijk kon ingrijpen. In het verdere verloop kregen ook Miguel en Danny nog kleine kansjes maar ook zij zagen geen kans de Bennekomse doelman te passeren.

Wanneer je dan zelf niet scoort is de wet van het voetbal, dat de tegenstander dan wel de kans benut en dat gebeurde dan ook zo’n 10 minuten voor de rust. Op onze linkerkant werd een onnodige overtreding begaan en de toegekende vrije trap verdween zonder te worden aangeraakt in de verste hoek, 1-0. Dit was tevens de ruststand en wie dacht, dat we na de rust de zaken wel recht zouden trekken kwam bedrogen uit.

Het middenveld werd evenals een week eerder overgenomen door de tegenstander en dat betekende, dat de Bennekommers meer balbezit hadden zonder overigens echt gevaarlijk voor ons doel te worden. De frustratie aan onze kant nam toe, hetgeen resulteerde in onnodige overtredingen, die door een dramatisch slecht fluitende scheidsrechter Parmessar met gele kaarten werden bestraft voor Rusten en Arjan.

Het dieptepunt kwam 10 minuten voor tijd, toen Tony een verdediger wilde blokken die een bal trachtte uit te verdedigen. Hierbij kwam Tony met een gestrekt been in en dat was voor de tegenstander het teken om met veel gevoel voor drama te gaan liggen en voor de scheidsrechter om Tony met een rode kaart te laten vertrekken. Dat we daarna zelfs nog de betere kansen kregen via Manuel, Miguel en Moises zegt genoeg over de inzet, maar ook over het ontbreken van geluk en scorend vermogen. Het tij zal toch heel snel moeten keren, want anders gaan we het nog heel moeilijk krijgen om ons te handhaven. Voetballend hoeven we voor geen enkele ploeg echt angst te hebben, maar scoren is aan de ene kant noodzakelijk, terwijl aan de andere kant er beter met teleurstellingen moet worden omgegaan.

Schorsingen kunnen we in deze fase al helemaal niet gebruiken, maar Tony zullen we toch zeker enkele wedstrijden moeten missen, terwijl we iedereen in de komende weken keihard nodig hebben om de komende cruciale wedstrijden tot een goed einde te brengen.

A.s. zaterdag wacht de thuiswedstrijd tegen GVVV en hopelijk staat het vizier dan weer scherp en zien we met de nodige inzet en ons goede voetbal kans om de drie punten aan de Dijk te houden.